farmgirl

Ik was net helemaal klaar met een lange blog over mijn weekend. Ik drukte op de verzendknop... en toen was alles opeens weg. Hmm... dus hier opnieuw een blog over mijn 'fallbreak weekend', een weekend vol met 'eerste keers'...zoiezo was dit de eerste keer in Amerika dat ik 3 dagen vakantie heb genomen, en geen huiswerk heb gemaakt. Beviel me erg goed! Verder was het de eerste keer dat…..

- ik een geweer in mn handen heb gehad, heb geschoten, en zowaar wat geraakt heb. Lacey’s vader, Dennis, heeft een hele verzameling van geweren. Toen hij erachter kwam dat ik nog nooit met een geweer had geschoten, beloofde hij dat hij me er met 1 zou laten schieten. Het werden er uiteindelijk een stuk of 4. Ik verwachtte een pistool-formaat, maar het waren echte geweren, met zo’n lange loop. Ook nog met Lacey’s broer geschoten, dit keer geen ‘gewone geweren’, maar geweren met terugslag en een enorme knal, dus daar droegen we oordopjes voor. Stoer!!! :)…

- ik in mais heb gezeten, gelegen, en tot mn knieen in de mais ben weggezakt. Dennis is een ‘cornfarmer’, en heeft hele stukken met land vol met mais, wat nu, in de oogstijd, binnen gehaald moet worden. Als het eenmaal geoogst is, gaat alle mais in een grote vrachtwagen, die dan heen en weer rijdt tussen het land en de opslagplaats. Dus, samen met Lacey en haar vriend Josh, in de vrachwagen geklommen, en met onze blote voeten in de maisberg gesprongen. Eerst leek het me vies, aangezien ik mijn mais niet zou willen eten als iemand er met zn blote voeten in had gestaan, maar het bleek dat het mais voor dierenvoedsel was, dus toen was ik overtuigd. Het leukste deel was toen de wagen ging rijden, en we bovenop de mais meereden.

- ik in Amerika gereden heb. In een combine. Een combine is de machine, met 8 ‘armen’, die door de mais heenrijdt, de kolven van de maissprieten scheidt, en vervolgens op de 1 of andere manier alle losse maiskorrels verzamelt in de ‘achterbak’ (lijkt op een soort megapopcornmachine). Na een poos naast Dennis gezeten te hebben terwijl we door de velden reden, mocht ik ook een stukje zelf rijden toen we op een ‘makkelijk’ stuk waren. Dus dat was de eerste keer achter het stuur in Amerika voor mij, niet slecht:)

- ik op een PAARD gereden heb. Toen we maandag terug gingen richting school, gingen we nog langs Lacey’s oma (de 2e oma van Lacey die ik ontmoette, naast alle ooms die ik heb ontmoet, en haar broer, en haar nichtje), die in een soort van aanleunwoning woont. Haar tante, die in het verzorgingstehuis werkt, stelde voor dat we oma’s oude huis konden bezoeken, waar ze een paard heeft. Ik had nog nooit paard gereden, dus mij leek het wel leuk. Was wel beetje zenuwachtig, en bang dat het paard, als ik er eenmaal op zou zitten, keihard vandoor zou gaan (net als in films). Dus, ik zat bovenop het paard, Lacey’s tante liep met de teugels in haar hand mee. Na 1 rondje was ik ‘confident’ genoeg om ‘los’ te rijden, en de tante liep gelukkig nog wel mee. Als ik de kans krijg wil ik zeker vaker paard rijden.

Lacey’s moeder had verder een enorme lekkere welkomst maaltijd klaar gemaakt voor lunch op zaterdag. Verder waren er allemaal zelfgemaakte broodjes, koekjes, en taart, die zo groot was, dat we er het hele weekend na elke maaltijd van gegeten hebben. En veel van het eten kwam uit hun eigen tuin. Tijd voor wat beweging:)….

De break is inmiddels voorbij helaas, wat logisch is na 2 dagen. Maar, daar staat tegenover dat we nog 3 dagen thanksgiving break krijgen. Nog een nieuw cultuurverschil: amerikanen gebruiken alleen maar een vork bij het eten, en vinden het grappig dat ‘buitenlanders’ met mes en vork eten. Zo aten we zondag pannekoeken, en vroeg ik om een mes, terwijl de rest allemaal behending met de vork de pannekoekjes in stukjes ‘duwde’ (ik geloof niet dat je kan snijden met een vork, maar ze duwen de pannekoek in stukje) en ze dan oppat…

Groetjes vanuit Amerika!!

Marjo