Papierloos trouwen... #ondertrouw-continued

Er maar van uitgaande dat er een bewijs nodig was dat Antonio nog niet getrouwd was in Italië, ging Antonio (voor de 2e keer) naar het Italiaanse consulaat. Na een beetje puzzelen besluiten ze welk papier er nodig is (je hebt er namelijk 2: eentje of je vrijgezel bent, de andere of je in staat bent om te trouwen, de eerste bleek nodig te zijn, hoewel ik wel interesse had in de 2e, best leuk dat ze daar in Italië een papier voor hebben dat uitlegt of de man waarmee je trouwen wilt daar wel toe in staat is…). Voor dit 2e formulier echter, willen ze ook weer van mij een papier met of ik niet al getrouwd ben, en langzamerhand leek het een soort van vicieuze cirkel waar nergens een startpunt was… Maar hij had dus formulier 1 nodig (waarschijnlijk), alleen kon hij dit ‘ik-ben-nog-ongehuwd’ formulier niet meekrijgen, want voordat hij kon aantonen dat hij ongehuwd was in Italië, wouden zij ook een bewijs dat hij niet in de tussentijd getrouwd was in Nederland. Nou werd het helemaal interessant. Voordat je in ondertrouw kunt gaan (en dan ben je nog niet eens getrouwd), heb je een hele dossier map aan papieren nodig en toestemmingsbriefjes, en dan denken ze dat hij misschien erin geslaagd is om in de tussentijd in Nederland te trouwen, weer zonder dat hij dat wist, maar in dit geval dan ook zonder dat ik het wist. Hier schatten ze hem toch echt wel heel slim in, en onderschatten ze mij, want dat had ik echt wel ontdekt! :).. Maar goed…

Naast dit liep er dan ook nog de geboorte-akte van Antonio, het wel of niet hier nog een week naar moeten kijken door de gemeente, en op aanraden van de laatste meneer die ik van de gemeente Amsterdam aan de lijn heb gehad, maar gewoon een afspraak gemaakt om in ondertrouw te gaan, en dan te horen wat er nou eigenlijk nodig was. De geboorte-akte was helaas nog niet gearriveerd uit Italië, maar ja, aangezien we toch geen idee hadden wat we nodig hadden, en hoogstwaarschijnlijk nog 10 andere formulieren nodig hadden, eerst maar eens daarheen. Eenmaal op het stadsdeel kreeg het hele ondertrouw gebeuren echter weer een hele andere wending.

Aangekomen in het kamertje van de ondertrouw-meneer, kijkt hij eerst mij, en dan Antonio eens even goed aan. We nemen plaats, en hij heeft al een heel scala aan formulieren voor zich liggen, en ik denk: petje af, dat is toch wel weer netjes dat hij dat heeft voorbereid. Hij heeft zich echter zo goed voorbereid dat hij ook al een gok heeft genomen te raden met wie ik ga trouwen (zonder dat dit in zijn beschrijving erbij vermeld stond), want hij nam aan dat ik zou trouwen met degene met wie ik op hetzelfde adres sta ingeschreven, en zegt dus even van zijn stuk gebracht: ik dacht dat ik 2 vrouwen zou krijgen, en begint met het verscheuren van 1 van de bladen die voor hem lag. Ik kijk hem onbegrijpend aan, en begrijp dan dat hij mijn huisgenootje bedoelt, en wij bevestigen dat ik toch echt graag met Antonio wou trouwen, en hij ook met mij :).. Het hele gebeuren begint inmiddels meer op een komedie te lijken, maar na de eerste verwarring uit de lucht te helpen print hij de gegevens van Antonio uit, en kunnen we beginnen.

Tot MIJN grote verbazing, echter, vraagt hij helemaal niet om een bewijs dat hij niet getrouwd is in Italië. Nee, zegt hij, nieuwe manier van doen: papierloos trouwen. Ik val bijna van mijn stoel, kijk Antonio aan, en vraag me af waarom deze meneer de enige is in Nederland die dit weet, en ik krijg de opwelling om hem te vragen of hij ook degene was die ik eerder aan de lijn heb gehad. Maar goed, papierloos trouwen dus. Dus niks geen bewijs uit Italië, Antonio mag zelf bevestigen dat hij daar niet getrouwd is, en de gemeente gelooft dat dan. Nu dit opeens officieel blijkt te zijn, is er stiekem ergens in mij de gedachte: en als ik nou dat papier wil zien? … de meneer gaat echter verder met het verhaal, dat alles zo veel mogelijk voor ons makkelijk gemaakt moet worden, en alles moet minder romp-slomp zijn, etc. etc. Ik heb het idee dat ik droom, en bedenk me dat we overigens ook al wel genoeg gedoe hebben gehad hiervoor. Maar, ik wordt weer wakker uit de werkelijkheid als wel blijkt dat het enige papier dat we nu nog niet hebben, dus wel nodig is, de geboorte-akte. Ik vraag meteen hoelang ze hier dan naar willen kijken, en hij antwoord dat ze die het liefst vantevoren hebben, maar als dit niet lukt, dan is dat ook geen probleem, er staat namelijk centraal wat voor ons handig is. Ik kijk hem aan en zeg: ja, ik denk dat het voor ons wel handig is dan nu nog maar 1 keer te komen… en dat is goed, zegt hij….

Als we het stadsdeel uitlopen kan ik nog steeds niet helemaal begrijpen wat er daar binnen nou gebeurde. Het gaat erom wat voor ons handig is… Thuisgekomen maak ik meteen een volgende afspraak op het stadsdeel voor de komende week… als het goed is, gaan we volgende in ondertrouw in Amsterdam. Of waarom komen ze niet gewoon thuis langs om het papier op te halen, als het er toch om gaat wat voor ons handig is?!

“we zijn er bijna, we zijn er bijna……”