Mijn eerste 'echte' Marktdag

Als je in het buitenland bent doe je bepaalde ontdekkingen. Zo heb ik ontdekt dat ik, hoewel ik niet van bier houdt, Radler wel lekker vind (mix van bier met sprite). Verder heb ik nieuwe feestdagen leren kennen waar ik nog nooit van gehoord had, maar waarop alles wel massaal dicht is of niet doorgaat. Zo stond ik een keer braaf bij de gymzaal om gymles te geven, terwijl alle kinderen thuisbleven om zo'n bij mij niet bekende feestdag te vieren. Of moet je hier in het dorp de was voor feestdagen afhalen als hij buiten hangt, ook als hij nog nat is, omdat die op zon- of feestdagen niet buiten mag hangen (een ontdekking met een zeer hoog irritatie gehalte, vooral als zaterdags het de hele dag regent terwijl de was hangt, en dan zondag zijn naam eer aandoet en de zon de hele dag schijnt, terwijl mijn was zielig binnen hangt). Tenmidden van deze ontdekkingen is er 1 die mij ook blijft verbazen: het fenomeen van de vroeg opstaande Duitser.

Zelf heb ik niks met vroeg opstaan. Zodra er een 8 voorkomt in het avondritueel van de wekker zetten ga ik lekker slapen, maar alles wat ik voor de 8 moet instellen veroorzaakt bij mij toch een lichte tegenzin in de volgende dag. Papa riep dan altijd dat hij vroeger voor de markt ook altijd vroeg op moest staan, en dan nog veel vroeger.... Op de markt, dat is het echte werk. Nou, heel fijn voor al die mensen op de markt, maar van mij mogen zij ook best later beginnen.

Maar afijn, terug naar het fenomeen; de vroeg osptaande Duitser. Ik heb collega's die om 4 uur opstaan als ze om 7 uur moeten beginnen met werken, een buurvrouw die de afgelopen week om 5 uur 's ochtends aan het ontbijt zat in de tuin om te genieten van de zonsopgang, en om 6 uur al in de tuin aan de gang was, en ik probeer op dit front zo min mogelijk te integreren, hoewel ik inmiddels me wel 'iets' heb aangepast aan het vroeg opstaan en op tijd naar bed gaan ritme.

Zover zelfs dat paps trots op mij kan zijn. Vanochtend ging de wekker om 3:30 omdat Antonio en ik hadden besloten om ook op de markt te gaan staan, een vlooienmarkt in de buurt. Het idee was erg leuk om daar te gaan verkopen, het grote nadeel dat je je voor 5:00 's ochtends moet melden om een plekje te kunnen bemachtigen. Terwijl het donderde, bliksemde en pijpenstelen regende, pakten Antonio en ik in alle vroegte onze spullen in de auto, ons afvragend waarom we dit ook alweer vrijwillig deden in ons weekend. Terwijl wij nog volop in onze ochtendroes zaten, reed de buurvrouw, om 4:30, ons al zwaaiend voorbij, ook op weg naar de markt, maar dan als klant.

Als we aankomen bij de markt, en we verwachten dat iedereen daar rustig begint op te bouwen, staat om 5:00 's ochtends het gehele terrein al vol met kraampjes met al het waar er al op. Wij, geen idee waar we naartoe moeten, vragen bij de eerste mevrouw van een kraampje waar we heen moeten. Om me heen kijkend zie ik overal mensen die hun kraampjes bedekken met plastic tegen de regen, en de mevrouw verteld me dat het vandaag werkelijk verschrikkelijk is. Goede dag hebben wij gekozen voor de markt. Terwijl we onze weg zoeken naar de ingang van het terrein, zien we nog een hele rij wachtende voor ons die ook het terrein op moeten. De regen, de donder, de vroegte en al deze drukte en chaos in de vroege morgen spelen mij parten, en helpen mijn humeur nog niet echt op gang te komen. Als we toch redelijk snel het terrein op mogen om uit te laden, vraag ik of we de auto mogen parkeren bij de kraam. De meneer lacht: Nee. Die plekken zijn al 2,5 uur geleden allemaal vergeven. Oftewel al die mensen met een auto stonden al vrijwillig in de regen vanaf half 3 's ochtends daar. Rare mensen, die Duitsers.

Vol verbazing rijden we het terrein op, en wonder bij wonder stopt de regen zodra we uitladen, krijgen we een mooi plekje toegewezen onder de brug, en beginnen we aan het opbouwen van ons 2 meter lange kraampje, bestaande uit onze huiskamertafel en slaapkamertafel die we nu tot markt-kraam hebben gedoopt, een tafelkleed doet al heel wat om het ergens op te laten lijken. Terwijl we beginnen met het opbouwen, het is inmiddels 5:10, en hoewel het buiten nog donker is, en ik nog niet helemaal weet hoe ik de komende uren wakker moet blijven, zijn er overal mensen met zaklampen onderweg. Niet de marktmensen, maar vroeg-opstaande Duitsers struinen de markt nu al af, en inspecteren met de zaklampen wat we zoal verkopen.

De dag was geslaagd, en operatie 'verminder-het-aantal-dingen-niet-essentiele-dingen-in-huis-voordat-we-gaan-verhuizen' is ook goed van start gegaan. Hoewel we natuurlijk het zelf ook niet konden laten om nog over de markt te struinen, en hier en dat weer wat in te slaan, omstebeurt natuurlijk. En hoewel ik nog steeds niet van vroeg opstaan houdt, voel ik me ergens toch wel voldaan: Paps, ik heb er ook een markt-dagje opzitten. Stoer hè :)....