Als je je de naam van je huisgenoot niet meer kan

De afgelopen periode heb ik een hoop les gehad over oorzaak en gevolg relaties. Dit lijkt allemaal heel simpel, soort van als ik zonder jas naar buiten ga en ik wordt ziek, dan komt dat daardoor-idee, maar helaas zit de wereld niet zo makkelijk in elkaar. Elk onderzoek dat we bespreken in de les wordt in de grond geboort, want men heeft hier niet aan gedacht, dat niet gecontroleerd en totaal de verkeerde mensen voor het onderzoek uitgekozen. Zijn altijd bemoedigende dingen. Ik zit hier op school om te leren onderzoek te doen, maar alle onderzoeken die andere hebben gedaan daar klopt niets van.

Maar fijn, ik leer dus een hoop over de juiste ‘causale verbanden’ leggen: oftewel de juiste oorzaak van iets te achterhalen… zo leer ik ook de juiste labels te plakken op de juiste dingen:

Je ziet niet meer op school
Terwijl ik ruim op tijd in het lokaal ben aangekomen waar de les zo begint, spreek ik even met de leraar over het essay dat ik net heb terug gehad. Ik lucht mijn hart over dat ik school hier soms moeilijk vind, dat leraren dingen van je verwachten die je nooit hebt geleerd, en ga zo nog maar even door. Nee… zegt de leraar. Je hebt ook de verkeerde instelling. Nou komt het denk ik: hij zegt dat ik nog harder moet werken (hoe dan, als je al 12 uur per dag achter de computer zat?), of dat ik het verkeerd aanpak (leg me dan alstublieft uit hoe het wel moet).. maar nee.. hij zegt: je zit niet meer op school. Je zit op de UNIVERSITEIT. En je hebt hier geen leraren meer, wij zijn DOCENTEN. Je hebt geen les, maar COLLEGE, en je bent geen leerling maar STUDENT. Na dit lesje ‘verbind het goede woord met het goede plaatje’, snapte ik nu waar de schoen hem wrong. Inderdaad. Als ik naar de UNIVERSITEIT ga als STUDENT en ik heb DOCENTEN en geen leraren, dan wordt het allemaal opeens een stuk duidelijker. Ik snap nu het verschil denk ik. Op een school leggen leraren de leerlingen dingen uit. Op een universiteit moet je het zelf uitzoeken. Op een school geeft de leraar les, en werkt hard, op een universiteit moet je zelf de presentaties geven, en kijkt de leraar. En op een school leer je wat, terwijl er hier verwacht wordt dat je alles al weet. Na dit alles op een rijtje gezet te hebben, denk ik dat mijn mening wordt beinvloed door het feit dat ik toe ben aan vakantie, en niet objectief naar de situatie meer kan kijken. Toch nog wat geleerd.

Social jet-lag
Vanochtend heb ik dan eindelijk een ander juist causaal verband ontdekt. Soms is het fijn om een uitleg te hebben voor iets dat je hebt, maar niet weet wat het is. Ik weet niet waarom, maar een soort van: zie-je-wel, ik-ben-niet-gek gevoel… Vanochtend in de les (excusez-moi: in het ‘college’), presenteerde iemand (weer een student) over het fenomeen ‘social-jet-lag’. Dit houdt in dat onze biologische klok niet meer door de zon wordt bepaald, omdat we zoveel binnen zijn. Hierdoor gaan mensen later naar bed, want we hebben binnen ook licht. Maar hierdoor komen we ’s ochtends in de problemen als je vroeg wakker moet worden. Om een lang verhaal iets korter te maken: werk en school (=universiteit) zouden dus later moeten beginnen voor mensen die laat naar bed gaan. Kijk, van dat soort onderzoeken houd ik nou!

Ehm….
Gelijk na het college kon ik het gevolg van deze variabel vinden (een mooi woord voor ‘oorzaak’). Ik kwam vanmiddag in de metro een moeder tegen van 1 van de kinderen die bij mij bij de huiswerkbegeleiding kwam. Toen zij mij vroeg of ik bij iemand van het project in huis woonde antwoorde ik: ja, maar niet bij haar, maar bij….. vervolgens viel het stil. En werd ik mij bewust van het verschrikkelijke feit dat ik echt niet op de naam kon komen van degene met wie ik al 5 maanden een huis deel. Het duurde zo’n beetje een minuut voordat ik zei: bij haar natuurlijk. Stom stom stom. Moeders vroeg vervolgens of zij nog maar kort bij het project zat, want die kende ze nog niet. Ja… ja.. inderdaad… gewoon nog maar heel kort antwoorde ik vlug :).. komt vast door mijn social jet-lag.

Inmiddels is het weer tijd voor mij essay. Als STUDENT heb je namelijk wel eens last van PROCRASTINATION, je stelt dingen uit die je eigenlijk moet doen, door andere dingen te doen, die je niet hoeft te doen. Maar ja, dan heb ik in ieder geval ‘iets’ gedaan. Toch?

Groetjes,

Marjo