integreren in amsterdam

Als ‘rasechte’ amsterdam, weet ik volgens mij beroerd weinig van Amsterdam. Want ik mag dan wel 19 jaar in amsterdam hebben doorgebracht, het voelde toch of ik moest wennen hier, in amsterdam west. De buurt is trouwens super leuk. Alle winkels zijn hallal, wat erg handig is met mijn ‘ik-eet-geen-varken’ dieet, dus ik voel me hier zeer geintegreerd:). Ook ben ik samen met mijn huisgenootje bezig met ons ‘piccolo-integratie-project’, met dubieuze egoistische motieven. Ik liep namelijk naar boven in ons portiek, en zag toen bij sommige deuren schoenen voor de deur staan. Dit is een gebruik bij veel Moslim-gezinnen. Ik besloot dat dit een subliem idee was: mijn kamergenootje heeft veel schoenen, ik heb veel schoenen, wat samen heel veel schoenen zijn.. Als je er dan een paar voor de deur kan neerzetten, heb je nog maar heel veel schoenen min een beetje over :)…

Los daarvan kent denk ik elke nieuwe situatie zijn nieuwe uitdagingen. Ik snap niet waarom ik niet gewoon op 1 plek blijf, dat zou zo veel van dit soort opstartproblematiek schelen.. aan de andere kant (dingen altijd van 2 kanten bekijken.. :)), is het ook wel weer leuk materiaal voor blogs, dan gebruik ik het maar weer voor een goed doeleinde…

- Printerkabels met vierkantjes
In Middelburg had ik een printer. Deze heeft mij trouw gedient voor 2 jaar, tot ik besloot naar Amerika te gaan. In die tussentijd is er ergens wat mis gegaan, en was er nog wel de printer, maar miste het snoertje tussen de printer en de computer. Dit had ten gevolge dat ik een geheel semester mij van de ene printer van de ene persoon, naar de andere printer van een andere persoon begaf, omdat ik mijzelf niet technisch capabel achtte het juiste snoer te gaan vinden.
Losstaand van het feit dat dit waarschijnlijk een typisch geval is van mij afhankelijk opstellen terwijl ik best naar het snoertje had kunnen gaan zoeken, dacht ik bij een niewe start in Amsterdam dit ‘probleem-printer’ op te kunnen lossen.. Nou is op de 1 of andere manier het snoertje tussen de printer en de computer er wel, en ik dacht blij te kunnen gaan beginnen met het zelfstandig dingen uit te kunnen printen, tot ik tot de ontdekking kwam dat nou het snoer van de printer naar de stroom niet had.. Zucht… lang verhaal iets korter: na 3 kabels van thuis meegekregen te hebben, die allemaal niet pasten (mijn heeft 3 vierkantjes, die hadden allemaal rondjes), ben ik dus nog steeds printerloos…misschien tijd voor wat initiatief van mij… opzoek naar de 3vierkanterigekabel…

- Battle of the Bikes
In zuidoost zijn fietsers niet al te nadrukkelijk en ook niet in al te grote getallen aanwezig op het fietserpad.. Want dat hebben we in amsterdam zuidoost… echte fietspaden voor alleen fietsers (nouja, ok, heel veel mensen lopen ook op het fietspad), maar over het algemeen kan je vrijwel altijd en overal doorfietsen. De enige fietsregel die ik tot nu toe dus ook handhaafde, was de : geef-het-door-marjo-gaat-voor regel. Als ik fiets, dan wil ik doorfietsen, en heb ik geen zin om te stoppen. Hier in Amsterdam West kennen ze deze regel helaas niet.. En ik voel me een ware fiets-analfabeet. Regelmatig kom ik bij een oversteekplaats tot de ontdekking aan de verkeerde kants van de weg te hebben gefietst (dan staat er namelijk geen fietsstoplicht aan mijn kant), en als ik dan inschat te kunnen gaan fietsen, fiets ik een horde wel goed-opgevoede-fietsers tegemoet. Ook heb ik voor de eerste keer in een fietsspits gestaan. Een meneer op een fiets vertelde mij dat blijkbaar het stukje weg waar ik fiets, de A9 der fietsers was in Amsterdam. Dit houdt in, dat inhalers ingehaalt worden en dat je vaak moet ‘terugschakelen naar zn 1’. Ik moet echt nog wennen aan het idee dat er voor, naast en achter me overal fietsers, auto’s en voetgangers zijn. En dan al die stoplichten… er is niet 1 stoplicht voor 1 stuk weg die je moet oversteken, er zijn 2 stoplichten voor 1 stukje weg, (1 in het begin, 1 halverwege), en dan ook nog verschillende voor voetgangers, fietsers en auto’s. Maar, oefening baart kunst, dus ik fiets rustig voort…

- Filosofie-allergie
Hoewel ik soms behoorlijk kan filosoferen over dingen, kan je ook te veel filosoferen. In 1 van mijn vakken, is de gang van zaken ongeveer zo:
Er is een filosoof/socioloog. Die heeft een theorie, op basis van de theorieen van andere filosofen, die zij dan niet goed vind, en verbeterd. Complicatie 1: de theorie is lastig. Complicatie 2: die andere filosofen ken ik niet. Hierbij komt dan nog dat mijn leraar, volgens mij ook gediplomeerd in filosoferigheid, er dan nog zijn visie op geeft, wat er allemaal niet zou kloppen, aan de theorie die ik al niet snap, van de filosoof die het weer niet met andere filosofen eens was. Dus mijn vraag (Zeer filosofisch): hoe snap ik iets, van een filosofie die ik lasig vind, die gebasseerd is op filosofen die ik niet ken, die ik moet begrijpen aan de hand van de uitleg van iemand die het niet eens is met de filosoof die het niet eens wat me de filosofen. Ik raak zelfs al bijna de draad kwijt in het uitleggen :) Overigens bemoedige sommige uitspraken van mijn leraar mij weer. Hij had namelijk gestudeerd, en dacht alles te weten. Maar pas toen hij ontdekte wat hij niet snapte, zei hij echt slimmer te zijn geworden. Nou, ik ben dan volgens deze ‘theorie’ dus superslim, want ik snap er niets van :)..

- Rekenen
Met huiswerkbegeleiding, 1 van de activiteiten van het project dat ik hier doe, liep ik nog weer tegen een ander limitatie van mijzelf aan (fijn, zoveel zelfkennisopdoen). Het doel van de huiswerkbegeleiding is dat kinderen huiswerk maken onder onze begeleiding, en dat wij dan als ze vragen hebben ze kunnen helpen. Ik dacht, met inmiddels toch heel wat jaartjes school, toch wel in staat te zijn hier tot nut te kunnen zijn. Maar toen kwam het onderdeel rekenen. Hoofrekenen. Breuken delen door breuken, breuken vermenigvuldigen met niet gelijke noemers… of waren het nou tellers… en was het dan keer de onderkant? Of dan zo’n wissel van dat ene getal met dat andere getal. Onder hevig gepieker en geprobeer van mij, kom ik dan uiteindelijk tot een oplossing, waarvan ik maar hoop dat ie goed is. Dus, ook hier leer ik weer bij. ‘

Overigens, na wat puntjes waar ik dus nog het 1 en ander bij te leren heb,
Kan ik met trots vermelden dat ik, ik zelf, geschildert heb (voor de eerste keer van mijn leven), in mijn eigen huisje. Heel spannend: witte verf.. En verder, heb ik geboord, en wel enkele plankjes en een kastje. Mijn ouders keken heel leuk verbaasd, toen nadat er nog iets geboord moest worden, mijn huisgenootje opmerkte: oh, maar dat kan marjo wel boren morgen…

Hier zal ik het voor nu maar wel bij laten…

Groetjes,

Marjo